杂诗十二首·其二

杂诗十二首·其二原文：

岁岁易相思，五月六月时。莫愁久离别，亦有霜飞飞。
野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。
冯翊乱京兆，广汉欲兼治。岂若兼邦牧，朱轮褰素帷。淮海封畿地，杂俗良在兹。禁奸擿铢两，驭点震豺狸。
岩邑千山里，荒村户半逃。晓餐炊橡栗，寒火爇蓬蒿。深秀非盘谷，凋零类石壕。自伤无善政，抚问敢辞劳。
孤飞尔自可，回首念同群。欲向青冥诉，惟愁总不闻。
少年百事锐，岂谓身力孱。心笑古时士，树立势苦难。差池岁月迈，自照失朱颜。初心不复道，龃龉常未安。纷纷忧与劳，几不伤肺肝。人生省己分，静默固其端。诗书可自喜，施设谅漫漫。

杂诗十二首·其二拼音解读：

suì suì yì xiàng sī ，wǔ yuè liù yuè shí 。mò chóu jiǔ lí bié ，yì yǒu shuāng fēi fēi 。
yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。
féng yì luàn jīng zhào ，guǎng hàn yù jiān zhì 。qǐ ruò jiān bāng mù ，zhū lún qiān sù wéi 。huái hǎi fēng jī dì ，zá sú liáng zài zī 。jìn jiān tī zhū liǎng ，yù diǎn zhèn chái lí 。
yán yì qiān shān lǐ ，huāng cūn hù bàn táo 。xiǎo cān chuī xiàng lì ，hán huǒ ruò péng hāo 。shēn xiù fēi pán gǔ ，diāo líng lèi shí háo 。zì shāng wú shàn zhèng ，fǔ wèn gǎn cí láo 。
gū fēi ěr zì kě ，huí shǒu niàn tóng qún 。yù xiàng qīng míng sù ，wéi chóu zǒng bú wén 。
shǎo nián bǎi shì ruì ，qǐ wèi shēn lì chán 。xīn xiào gǔ shí shì ，shù lì shì kǔ nán 。chà chí suì yuè mài ，zì zhào shī zhū yán 。chū xīn bú fù dào ，jǔ yǔ cháng wèi ān 。fēn fēn yōu yǔ láo ，jǐ bú shāng fèi gān 。rén shēng shěng jǐ fèn ，jìng mò gù qí duān 。shī shū kě zì xǐ ，shī shè liàng màn màn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

杂诗十二首·其二相关翻译

①顶：顶头。突：高出周围。稠：浓郁。
①翠葆：指草木新生枝芽。竹径成：春笋入夏已长成竹林。跳雨：形容雨滴打在荷叶上如蹦玉跳珠。

杂诗十二首·其二相关赏析

五、六、七句“泛楼船兮济汾河，横中流兮扬素波。箫鼓鸣兮发棹歌”为第三层，是泛舟中流的生动描绘，诗情重又振起，竭力描写汉武帝泛舟中流、君臣欢宴景致。当楼船在汾河中流疾驶，潺缓的碧水，顿时扬起一片白色的波浪。在酒酣耳热之际，不禁随着棹橹之声叩舷而歌。“萧鼓鸣兮发棹歌”一句，正是武帝自作《秋风辞》放怀高歌的生动写照。其蹒跚的步履，朦胧的醉态和叩舷而歌额度自得之情，悠然可见。

作者介绍

纥干著 生卒年不详。河南(今河南洛阳)人。德宗贞元中官太仆寺丞。其后行迹无考。事迹散见《千唐志·李夫人纥干氏志》。《全唐诗》存诗4首。